1) art. 70 § 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 928, ze zm.), w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 30 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 143, poz. 1199, ze zm.) oraz ustawą z dnia 30 sierpnia 2013 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa, ustawy – Kodeks karny skarbowy oraz ustawy – Prawo celne (Dz. U. poz. 1149):

a) „w zakresie, w jakim wywołuje skutek w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w związku z wszczęciem postępowania karnego lub postępowania o przestępstwo względnie wykroczenie skarbowe, przy czym rzeczony skutek następuje już w fazie in rem postępowania również w sytuacji, gdy wszczęcie postępowania przygotowawczego nastąpiło wobec braku uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego, a chwila wszczęcia rzeczonego postępowania wskazuje, iż zainicjowano je wyłącznie w celu osiągnięcia skutku zawieszenia terminu przedawnienia”, z art. 2 w związku z art. 42 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

b) „w zakresie, w jakim wywołuje skutek w postaci bezterminowego w istocie zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego wyłącznie w związku z wszczęciem postępowania karnego lub postępowania o przestępstwo względnie wykroczenie skarbowe, o którym to fakcie zawiadomiono podatnika, umożliwiając Organom podatkowym orzeczenie o zobowiązaniach podatnika w dowolnym w istocie czasie”, z art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 2 Konstytucji,

2) art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350, ze zm.), w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588, ze zm.):

a) w zakresie, w jakim wskazuje „zasady rozpoznawania przychodów z działalności gospodarczej (bądź działalności równanej z działalnością gospodarczą), wyłączonych spod opodatkowania na zasadach ogólnych, statuowanych treścią art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 [ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych] (…), poprzez wprowadzenie warunków rozpoznawania przychodów z działalności gospodarczej w sposób naruszający zasady poprawnej legislacji, pewności prawa oraz określoności danin publicznych z uwagi na daleko idące elementy uznaniowości Organów podatkowych co do kwalifikowania przedsiębranych przez podatnika działań jako potencjalnie wykonywanych w warunkach, umożliwiających przypisanie im cech działalności gospodarczej, a tym samym naruszający konstytucyjną zasadę określoności danin publicznych, i, w konsekwencji, konstytucyjną zasadę ochrony prawa własności”, z art. 2 w związku z art. 84, art. 217 oraz art. 64 ust. 3 Konstytucji,

b) w zakresie, w jakim narusza „konstytucyjne prawa ekonomiczne podatników poprzez jednoznacznie zbyt szerokie (zarazem – co wskazano wyżej, oczywiście nieprecyzyjne i oparte o daleko idący element uznaniowości) definiowanie działalności gospodarczej i osiąganych z tego tytułu przychodów – a w konsekwencji ujmowanie w ramy działalności gospodarczej także przychodów, związanych ze zmianami stanu posiadania prywatnego, własnego majątku podatnika, niewykorzystywanego w działalności gospodarczej”, z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 i 3 Konstytucji,