W skardze konstytucyjnej Witolda Lisa zarzucono naruszenie art. 50 i art. 64 Konstytucji przez postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego – Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach z 30 czerwca 2003 r. Z treści skargi wynika, iż pełnomocnik skarżącego domagał się merytorycznej weryfikacji całego postępowania w sprawie dotyczącej ustalenia prawa własności nieruchomości.

Postanowieniem z 9 września 2003 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej, stwierdzając brak właściwości do kontroli aktów stosowania prawa.

W zażaleniu złożonym osobiście, bez pośrednictwa adwokata lub radcy prawnego, skarżący wniósł o nadanie dalszego biegu sprawie. Skarżący zarzucając postanowieniu Trybunału Konstytucyjnego błędną ocenę dołączonej do skargi dokumentacji, w dalszym ciągu domaga się oceny zgodności z prawem zapadłych w jego sprawie rozstrzygnięć.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

W myśl art. 48 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym skarga konstytucyjna i zażalenie na postanowienie o odmowie nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej powinny być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Z treści pisma, które wpłynęło do Trybunału Konstytucyjnego 19 września 2003 r. wynika jednoznacznie, że sporządzone zostało ono przez samego skarżącego. Z uwagi na to, że skarżący nie jest podmiotem legitymowanym, w świetle cytowanego przepisu ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, do samodzielnego występowania z zażaleniem na postanowienie o odmowie nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu, należało wniesione przez niego zażalenie pozostawić bez rozpoznania.