W skardze konstytucyjnej Zofii C. sporządzonej 3 października 1998 r. zarzucono, iż art. 50 ustawy z dnia 24 października
1974 r. – Prawo wodne (Dz.U. Nr 38, poz. 230 ze zm.) jest niezgodny z art. 64 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Skarżąca wskazała, iż stosując zakwestionowaną regulację Kierownik Urzędu Rejonowego w O. decyzją z 20 maja 1996 r. zobowiązał
ją do odtworzenia swobodnego spływu wód opadowych z przepustu pod drogę wojewódzką poprzez wykonanie określonych prac na nieruchomości
będącej jej własnością. Rozstrzygnięcie to utrzymał w mocy Wojewoda w B. decyzją z 25 czerwca 1996 r. Skarga na tę decyzję
została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 28 kwietnia 1998 roku.
Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 49 ust. 1 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym skarga konstytucyjna może zostać złożona w
terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia skarżącemu ostatecznego wyroku, decyzji lub innego rozstrzygnięcia. Jak wynika
z akt sprawy, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego został skarżącej doręczony 24 czerwca 1998 r., zaś skarga konstytucyjna
została złożona do Trybunału Konstytucyjnego dopiero 5 października 1998 r., a więc ze znacznym przekroczeniem wspomnianego
wcześniej terminu.
W tej sytuacji, z uwagi na niedochowanie jednego z wymienionych w art. 46 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym warunków
merytorycznego rozpoznania skargi konstytucyjnej, należało odmówić nadania jej dalszego biegu.
Trybunał Konstytucyjny uznał jednocześnie, iż nie może stanowić przedmiotu merytorycznego rozpoznania dołączony do skargi
konstytucyjnej wniosek o przywrócenie terminu do jej złożenia. Termin ten bowiem ma charakter zawity, a w związku z tym nie
podlega przywróceniu. Wynika to z istoty skargi konstytucyjnej, która nie jest zwykłym środkiem zaskarżenia w normalnym toku
instancji. Termin do złożenia skargi konstytucyjnej nosi znamiona terminu materialnoprawnego, wyznaczającego czasowe granice
dla podjęcia przez skarżącego obrony przysługujących mu praw i wolności konstytucyjnych poprzez zakwestionowanie w skardze
konstytucyjnej generalnego aktu normatywnego (por. postanowienie TK z 21 stycznia 1998 r. sygn. Ts 2/98, OTK ZU Nr 2/1998, poz. 21 oraz postanowienie TK z 15 lipca 1998 r. sygn. Ts 79/98, OTK ZU Nr 5/1998, poz. 87). W związku z powyższym wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi konstytucyjnej należało
jako niedopuszczalny odrzucić.