Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje.
1. Zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym
(Dz. U. z 2019 r. poz. 2393; dalej: u.o.t.p. TK) wniosek złożony przez podmiot, o którym mowa w art. 191 ust. 1 pkt 3-5 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej, Prezes Trybunału kieruje do wyznaczonego sędziego Trybunału w celu wstępnego rozpoznania na posiedzeniu
niejawnym. Trybunał bada wówczas, czy wniosek spełnia wymagania przewidziane w art. 47 i art. 48 u.o.t.p. TK, czy nie jest
oczywiście bezzasadny (art. 61 ust. 4 pkt 3 u.o.t.p. TK), a w szczególności, czy zaskarżony akt normatywny dotyczy spraw objętych
zakresem działania wnioskodawcy (art. 191 ust. 2 Konstytucji oraz art. 48 ust. 1 pkt 1 u.o.t.p. TK).
2. Wnioskodawca określił przedmiot oraz wzorce kontroli, a także przedstawił uzasadnienie sformułowanych we wniosku zarzutów
(art. 47 ust. 1 pkt 4-6 i ust. 2 u.o.t.p. TK).
Stosownie do art. 48 ust. 2 pkt 1 u.o.t.p. TK, wnioskodawca dołączył do wniosku uchwałę nr 3/2019 z 3 czerwca 2019 r. w sprawie
wystąpienia z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego. Uchwała ta została podjęta przez ogólnokrajowy organ związku zawodowego
(art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji) i wyraża wolę wystąpienia z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego. Określa przedmiot
i wzorce kontroli (§ 1), które są tożsame z zakresem zaskarżenia, wskazanym w badanym wniosku. Uchwała ustanawia pełnomocnika,
wykonującego zawód radcy prawnego, do reprezentowania wnioskodawcy w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym (§ 2).
3. Wnioskodawca jest uprawniony do inicjowania abstrakcyjnej kontroli norm, ponieważ zgodnie z art. 191 ust. 2 Konstytucji,
kwestionowany przez niego akt normatywny dotyczy spraw objętych zakresem jego działania.
3.1. Wypełniając dyspozycję art. 48 ust. 1 pkt 1 u.o.t.p. TK, wnioskodawca wskazał art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991
r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 263), który stanowi: „Związek zawodowy jest dobrowolną i samorządną organizacją
ludzi pracy, powołaną do reprezentowania i obrony ich praw, interesów zawodowych i socjalnych”. Zdaniem wnioskodawcy przepis
ten pozostaje w związku z § 10, § 11 ust. 1, 2, 21 i 22 oraz § 21 ust. 2 i 8 Statutu Związku Zawodowego Inspekcji Transportu
Drogowego, określającymi cele i zadania związku oraz kompetencje Rady Krajowej.
3.2. Wnioskodawca domaga się stwierdzenia niekonstytucyjności kwestionowanych przepisów w zakresie, w jakim wśród osób uprawnionych
do świadczeń emerytalnych pomijają funkcjonariuszy Inspekcji Transportu Drogowego, którzy wykonują zadania określone w art.
50 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2140).
3.3. Treść kwestionowanych przepisów:
a) ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej,
Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2019
r. poz. 288, 733) jest następująca:
– art. 1 ust. 1: „Funkcjonariuszom Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej, zwanym dalej »funkcjonariuszami«, zwolnionym ze służby, przysługuje z budżetu państwa, na zasadach określonych w ustawie,
zaopatrzenie emerytalne z tytułu wysługi lat lub w razie całkowitej niezdolności do służby, a członkom ich rodzin – w razie
śmierci żywiciela”;
– art. 1 ust. 2: „Zaopatrzenie emerytalne, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również funkcjonariuszom Służby Celnej, którzy
zostali mianowani do Służby Celnej po dniu 14 września 1999 r. lub których stosunek pracy został przekształcony w stosunek
służbowy na podstawie art. 22b ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2004 r. poz. 1641, z późn. zm.) lub
art. 99 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1799 i 1948)”;
– art. 18a ust.1: „Funkcjonariuszowi przyjętemu po raz pierwszy po dniu 31 grudnia 2012 r. do służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Straży Granicznej, Biurze Ochrony Rządu, Służbie Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służbie Celnej, Służbie Celno-Skarbowej lub w Służbie Więziennej emerytura przysługuje na zasadach i w wysokości określonych w niniejszym rozdziale”;
– art. 18b ust. 1: „Emerytura przysługuje funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby, który w dniu zwolnienia posiada co najmniej
25 lat służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu
Wojskowego, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Straży Granicznej, Służbie Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służbie
Celnej, Służbie Celno-Skarbowej lub Służbie Więziennej”;
b) ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1924, ze zm.) jest następująca: „Żołnierze
zawodowi, funkcjonariusze Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu
Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby
Ochrony Państwa, Służby Więziennej i Państwowej Straży Pożarnej nabywają prawo do emerytury pomostowej, na zasadach określonych
w art. 4, jeżeli nie spełniają warunków do nabycia prawa lub utracili prawo do emerytury określonej w przepisach o zaopatrzeniu
emerytalnym tych osób”.
3.3. Kwestionowanym przepisom wnioskodawca zarzucił niezgodność z zasadą równości (art. 32 Konstytucji), prawem do zabezpieczenia
społecznego (art. 67 ust. 1 Konstytucji) w związku z zasadą demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji).
4. W tym stanie rzeczy Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że skoro złożony wniosek spełnia wymagania formalne i nie jest oczywiście
bezzasadny (61 ust. 4 pkt 3 u.o.t.p. TK), to na podstawie art. 61 ust. 2 u.o.t.p. TK należało nadać mu dalszy bieg.