W skardze konstytucyjnej Sukhdeva S. sporządzonej 6 lipca 1998 r. zarzucono, iż art. 35 ust. 1 w związku z art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368) jest niezgodny z art. 45 w związku z art. 32, 31, 18 oraz art. 30 Konstytucji RP oraz z art. 6 i art. 8 w związku z art. 1 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Zdaniem skarżącego, zakwestionowana regulacja mając charakter dyskryminujący pozbawia go prawa do sądu. Jednocześnie brak jest przesłanek uzasadniających konieczność ograniczenia tego prawa w stosunku do skarżącego. Skarżący uważa, iż wskazane w skardze przepisy ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym prowadzą do wyłączenia małżeństwa skarżącego spod ochrony i opieki Rzeczpospolitej Polskiej, naruszenia przyrodzonej i niezbywalnej godności człowieka, a nadto są sprzeczne z Europejską Konwencją Praw Człowieka zapewniającej każdej osobie prawo do sądu oraz prawo do poszanowania życia rodzinnego.

Skarżący wskazał, iż Wojewoda w P. decyzją z 15 kwietnia 1998 r. postanowił wydalić go z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy decyzją Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 2 czerwca 1998 r., w którym zawarto pouczenie, iż skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego może na tę decyzję wnieść wyłącznie strona przebywająca legalnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Trybunał Konstytucyjny zważył co następuje:

W niniejszej sprawie przedmiotem skargi są przepisy dotyczące wnoszenia skarg do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zgodnie z art. 79 ust. 1 Konstytucji RP przedmiotem skargi konstytucyjnej może być akt normatywny, na podstawie którego sąd lub inny organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o wolnościach lub prawach, albo obowiązkach skarżącego. Zaskarżony akt normatywny musi stanowić podstawę wydanego rozstrzygnięcia. Tymczasem przepisy zaskarżone przez skarżącego nie stanowiły podstawy rozstrzygnięcia, bowiem decyzja Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 2 czerwca 1998 r. nie została wydana w oparciu o zakwestionowane w skardze konstytucyjnej przepisy ustawy z 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.

Z uwagi więc na to, iż w sprawie skarżącego zakwestionowany przezeń art. 35 ust. 1 w związku z art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368) nie stanowił w niniejszej sprawie podstawy ostatecznego orzeczenia o przysługujących mu prawach lub wolnościach konstytucyjnych, należało odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.