W skardze konstytucyjnej wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 24 kwietnia 2019 r. (data nadania) W.K. (dalej: skarżący), reprezentowany przez adwokata ustanowionego pełnomocnikiem z wyboru, wystąpił z żądaniem przytoczonym na tle następującego stanu faktycznego:

Pismem z 2 października 2015 r. skarżący wystąpił do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej w zakresie:

a) wydania recenzji wniosku o finansowanie projektu badawczego poświęconego opublikowaniu dzieł zebranych Józefa Tischnera zgłoszonego w 2005 r. przez Instytut Myśli Józefa Tischnera do realizacji w konkursie „Tradycja” w ramach Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki,

b) danych recenzentów powyżej wskazanego wniosku.

Decyzją z 30 listopada 2015 r. (nr […]) Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego (dalej: Minister Nauki) odmówił przekazania żądanej informacji publicznej. Skarżący ponownie wystąpił z wnioskiem o jej udostępnienie. Kolejną decyzją z 20 stycznia 2016 r. (nr […]) Minister Nauki utrzymał w mocy decyzję z 30 listopada 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z 26 lipca 2016 r. (sygn. akt […]) oddalił skargę na decyzję Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego uznając ją za nieuzasadnioną, a Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 9 listopada 2018 r. (sygn. akt […]) oddalił skargę kasacyjną.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 24 lipca 2019 r. skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi przez: precyzyjne sformułowanie zarzutu niekonstytucyjności art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 roku o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2018 r. poz. 87) a w szczególności dookreślenie, czy intencją skarżącego jest zaskarżenie zakresowe wskazanego przepisu oraz badanie jego zgodności z art. 11 ust. 42 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2018 r. poz. 419, ze zm.) oraz wskazanie konstytucyjnych wolności i praw, dla ochrony których konieczne jest wydanie orzeczenia przez Trybunał Konstytucyjny w postępowaniu zainicjowanym przedmiotową skargą.

Skarżący wykonał powyższe zarządzenie w przepisanym terminie.

Zdaniem skarżącego, zaskarżone przepisy w kwestionowanym zakresie naruszają jego prawo dostępu do informacji publicznej wyrażone w art. 61 ust. 1 i 2 w związku z art. 61 ust. 3 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 30 listopada 2016 r. o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz. U. poz. 2072, ze zm.; dalej: u.o.t.p. TK) skarga konstytucyjna podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym, podczas którego Trybunał bada, czy odpowiada ona określonym przez prawo wymogom.

Trybunał stwierdza, że analizowana skarga konstytucyjna spełnia przesłanki warunkujące przekazanie jej do rozpoznania merytorycznego, gdyż:

1) została sporządzona w imieniu skarżącego przez pełnomocnika będącego adwokatem (art. 44 ust. 1 u.o.t.p. TK); do skargi załączono właściwe pełnomocnictwo (art. 53 ust. 2 pkt 3 u.o.t.p. TK);

2) skarżący:

a) wyczerpał przysługującą mu drogę prawną (art. 77 ust. 1 u.o.t.p. TK), ponieważ wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 listopada 2018 r. (sygn. akt […]) jest prawomocny i nie przysługują od niego żadne zwykłe środki zaskarżenia,

b) dochował terminu wniesienia skargi konstytucyjnej (art. 77 ust. 1 u.o.t.p.TK), albowiem odpis wymienionego wyżej wyroku został doręczony 24 stycznia 2019 r., a skarga została wniesiona 24 kwietnia 2019 r.,

c) prawidłowo określił przedmiot kontroli (art. 53 ust. 1 pkt 1 u.o.t.p. TK), wskazując, które konstytucyjne prawa i wolności oraz w jaki sposób – jego zdaniem – zostały naruszone (art. 53 ust. 1 pkt 2 u.o.t.p. TK), a także przedstawił uzasadnienie w tym zakresie (art. 53 ust. 1 pkt 3 u.o.t.p. TK).

d) przepisy stanowiące przedmiot skargi były podstawą prawną rozstrzygnięć, w których orzeczono o prawach skarżącego.

Zarzut sformułowany w przedmiotowej skardze nie jest oczywiście bezzasadny. Istota problemu sformułowana w skardze dotyczy wyłączenia dostępu do informacji publicznej w zakresie informacji wymienionych w art. 15 ust 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2018 r. poz. 87; dalej: u.z.f.n.) z uwagi na to, iż zostały one automatycznie zakwalifikowane jako objęte definicją tajemnicy przedsiębiorstwa oraz w zakresie informacji wymienionych w art. 15 ust. 3 u.z.f.n. w związku z jednoznacznym brzmieniem tego przepisu, który stanowi, że nie podlegają one udostępnieniu.

W ocenie Trybunału skarga konstytucyjna nie jest obarczona nieusuwalnymi brakami formalnymi, o których mowa w art. 61 ust. 4 pkt 1 u.o.t.p. TK.

W związku z powyższym – na podstawie art. 61 ust. 2 u.o.t.p. TK – postanowiono jak w sentencji.