W skardze konstytucyjnej Anny B., wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 19 lipca 2000 r. zarzucono niezgodność art. 2 ust. 2 pkt 1 i art. 4 ust. 5 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniach pieniężnych przysługujących osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm.) z art. 32, art. 77 ust. 2, art. 87 ust. 1 i art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zaskarżono również “nadanie statutu Fundacji Polsko-Niemieckie Pojednanie”.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 27 listopada 2000 r., pełnomocnik skarżącej został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej. Jak wynika z akt sprawy, zarządzenie to zostało prawidłowo doręczone 2 grudnia 2000 r. W wyznaczonym wszakże terminie braki te nie zostały uzupełnione.

W tym stanie rzeczy należy uznać, iż zarządzenie wzywające skarżącą do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej nie zostało wykonane. Zgodnie z art. 49 w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) skutkuje to odmową nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.