Rzecznik Praw Obywatelskich zarzuca niezgodność z Konstytucją art. 15 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. Nr 12, poz. 50 ze zm.). Niezgodność ta - zdaniem Rzecznika Praw Obywatelskich - spowodowana została nowelizacją powyższej ustawy, polegającą na tym, że radom gmin przyznano swobodę ustalania stawek opłaty miejscowej, w tym także ich górnej granicy (art. 7 ustawy z dnia 28.12.1988 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania, Dz.U. z 1989 r. Nr 74, poz. 443). Swoboda taka wprowadzona została także w odniesieniu do podatku od posiadania psów, opłaty targowej oraz opłaty administracyjnej, jednak w tym zakresie Rzecznik Praw Obywatelskich ustawy nie zaskarża.

Stan prawny, na którym Rzecznik Praw Obywatelskich opiera swój wniosek, uległ ostatnio zmianie. Zaskarżone przepisy zostały uchylone art. 23 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych z dnia 12 stycznia 1991 r. (Dz.U. Nr 9, poz. 31).

Ustawa ta w art. 19 określiła między innymi górną granicę dziennej stawki opłaty miejscowej, której rada gminy nie może przekroczyć. Tym samym zarzut Rzecznika Praw Obywatelskich w obecnym stanie prawnym stał się bezprzedmiotowy.

W związku z powyższym, na podstawie art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 22, poz. 98 ze zm.), postępowanie należało umorzyć.