W skardze konstytucyjnej z 17 stycznia 2015 r. (data nadania) T.R. (dalej: skarżący) wystąpił o stwierdzenie, że art. 88 i art. 89 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440, ze zm.) są niezgodne z art. 67, art. 77 ust. 2, art. 78 i art. 79 Konstytucji.

Skarga konstytucyjna została wniesiona w związku z następującą sprawą. Decyzją z 1 marca 2014 r. (znak: I/035885481/1) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Opolu, Inspektorat w Nysie (dalej: ZUS) zwaloryzował rentę skarżącego.

Skarżący twierdzi m.in., że określony w zakwestionowanych przepisach wskaźnik waloryzacji emerytur rent „jest niedostosowany do nierównowagi gospodarczej ze względu na to, że nie rekompensuje spadku siły nabywczej świadczenia rentowego, a to prowadzi w konsekwencji, że otrzymywane świadczenie rentowe nie starcza na potrzeby życia codziennego i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego”.

Postanowieniem z 29 września 2014 r. (sygn. akt I Co 1748/14) Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Nysie – Wydział I Cywilny (dalej: Sąd Rejonowy w Nysie) ustanowił dla skarżącego adwokata z urzędu w celu wniesienia skargi konstytucyjnej. Pismem z 16 października 2014 r. (znak: L.dz. 2338/14) Okręgowa Rada Adwokacka w Opolu (dalej: ORA w Opolu) wyznaczyła pełnomocnika.

Zarządzeniem z 11 lutego 2015 r. (doręczonym 16 lutego 2015 r.) Sędzia Trybunału Konstytucyjnego wezwał pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej, tj. do wyjaśnienia, czy od decyzji ZUS z 1 marca 2014 r. skarżący wniósł odwołanie do Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych; (w przypadku, gdy odwołanie zostało złożone) doręczenia odpisu i czterech kopii ostatecznego orzeczenia w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji oraz rozstrzygnięć wydanych w związku z wyczerpaniem przez skarżącego przysługującej mu w sprawie drogi prawnej; a także podania dat: doręczenia skarżącemu ostatecznego orzeczenia, wystąpienia przez skarżącego do Sądu Rejonowego w Nysie z wnioskiem w sprawie ustanowienia pełnomocnika do sporządzenia i wniesienia skargi konstytucyjnej, doręczenia pełnomocnikowi skarżącego pisma ORA w Opolu z 16 października 2014 r.

W piśmie z 23 lutego 2015 r. (data nadania) pełnomocnik skarżącego, działając w jego imieniu, cofnął skargę konstytucyjną z 17 stycznia 2015 r.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Złożone przez pełnomocnika skarżącego (w piśmie z 23 lutego 2015 r.) oświadczenie o cofnięciu skargi konstytucyjnej wyczerpuje przesłankę, o której mowa w art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.), co jest podstawą umorzenia postępowania w rozpatrywanej sprawie.

Wziąwszy powyższe pod uwagę, Trybunał postanowił jak w sentencji.