25 kwietnia 1997 r. do Trybunału Konstytucyjnego wpłynął wniosek grupy 53 posłów na Sejm RP o stwierdzenie niezgodności art. 3 ust. 1 i 2, art. 8 pkt 2 i 5, art. 11 ust. 1 pkt 2, art. 12 ust. 3, art. 13 i art. 14 ustawy z dnia 12 września 1996 r. o państwowym nadzorze standaryzacyjnym towarów rolno–spożywczych w obrocie z zagranicą (Dz.U. Nr 124, poz. 584) z art. 1, art. 3 i art. 6 przepisów konstytucyjnych pozostawionych w mocy na podstawie art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym (Dz.U. Nr 84, poz. 426 ze zm.).

Pismem z 11 lipca 1997 r. uczestnik postępowania – Prokurator Generalny przedstawił stanowisko w świetle, którego kwestionowane przepisy ustawy z 12 września 1996 r. nie są niezgodne ze wskazanymi przez wnioskodawców przepisami konstytucyjnymi.

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 238 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483) – obowiązującej od 17 października 1997 r. – kadencja konstytucyjnych organów władzy publicznej i osób wchodzących w ich skład wybranych lub powołanych przed wejściem w życie konstytucji, kończy się z upływem okresu ustalonego w przepisach obowiązujących przed dniem wejścia w życie konstytucji.

W odniesieniu do kadencji Sejmu, poprzednio obowiązujący przepis zawarty był w art. 4 ust. 2 Ustawy Konstytucyjnej z 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym, stanowiącym, iż kadencja Sejmu rozpoczyna się w dniu pierwszego posiedzenia i trwa do czasu zebrania się posłów na pierwszym posiedzeniu Sejmu następnej kadencji.

Kadencja Sejmu, z którego grona wywodziła się grupa posłów – wnioskodawców w niniejszym postępowaniu, zakończyła się po wpłynięciu przedmiotowego wniosku. Aktualnie, od 20 października 1997 r. działa już Sejm III kadencji. Wygaśnięcie mandatów posłów II kadencji Sejmu zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego powoduje utratę legitymacji do postępowania przed Trybunałem w charakterze wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 90 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643), postępowanie w sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie konstytucji toczy się według przepisów obowiązujących w dniu ich wszczęcia. Jednakże zarówno obowiązujące wówczas przepisy, a w szczególności art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (tekst jednolity z 1991 r. Dz.U. Nr 109, poz. 470 ze zm.) oraz art. 10 ust. 2 uchwały Sejmu z 31 maja 1985 r. w sprawie szczegółowego trybu postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 39, poz. 184 ze zm.) , jak i art. 39 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 31 ust. 1 nowej ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. Nr 102, poz. 643) prowadzą do wniosku, że utrata legitymacji czynnej przez wnioskodawcę nie pozwala na merytoryczne rozpoznanie sprawy i dlatego zachodzi konieczność umorzenia postępowania.

Z tych względów Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.