W skardze konstytucyjnej z 10 czerwca 2013 r. M.K. (dalej: skarżący) wniósł o stwierdzenie, że art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595, ze zm.; dalej: ustawa o stopniach naukowych) jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1, art. 43, art. 45 oraz art. 73 Konstytucji.

Skarżący wskazał, że art. 29 ust. 2 ustawy o stopniach naukowych narusza standard konstytucyjny, gdyż dopuszcza wznowienie postępowania o nadanie stopnia doktora habilitowanego niezależnie od czasu, który upłynął od doręczenia decyzji o nadaniu stopnia naukowego.

Zarządzeniem z 28 czerwca 2013 r. skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi przez: wskazanie ostatecznego w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji orzeczenia organu władzy publicznej, z wydaniem którego wystąpił ze skargą konstytucyjną; wyjaśnienie, w jaki sposób zakwestionowany art. 29 ust. 2 ustawy o stopniach naukowych był podstawą tego orzeczenia; wskazanie przysługujących skarżącemu konstytucyjnych praw podmiotowych wynikających z art. 2, art. 32 ust. 1, art. 43, art. 45 oraz art. 73 Konstytucji; wyjaśnienie, w jaki sposób przepis będący przedmiotem skargi prowadzi do naruszenia tych praw podmiotowych; nadesłanie kserokopii dokumentu potwierdzającego datę doręczenia skarżącemu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 listopada 2012 r. wraz z uzasadnieniem (sygn. akt I OSK 1854/12).

Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 49 w związku z art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 28 czerwca 2013 r., a doręczonym 1 lipca 2013 r., skarżący został wezwany do usunięcia braków formalnych skargi. Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że skarżący nie wykonał zarządzenia sędziego, gdyż nie usunął braków formalnych do dnia wydania niniejszego postanowienia. Stosownie do art. 49 w związku art. 36 ust. 3 ustawy o TK okoliczność ta stanowi przesłankę odmowy nadania skardze dalszego biegu.

Mając powyższe na uwadze, Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.